istnieje coś takiego jak
horyzont strachu
opleciony czarną wizją
niby bez znaczenia za dnia
bo świeci jak trzeba
a jednak kiedy zapuka
w nocy
boimy się światła
kontury złowrogie
przypominają nieznane
kształty co szarpią
oddech
i lepią nic
z niczego
© Artbook
jak nazywa się świat
pozbawiony bólu
gdzie można znaleźć
źródło wytchnienia
może to pieśń
o nieskończoności
ubrana w otchłań
po której spływa
karmazynowa łza
nie wiem
umysł nie znosi próźni
stawia pytania
często niewygodne
a może to zbieg
okoliczności
czasem ucieka
innym razem
tworzy rzeczywistość
nie wiem
dlaczego tak ciężko pracujemy
na pytania bez odpowiedzi
skoro mamy tak mało
czasu
© Artbook
marnieje w oczach
ten podzielony świat
tu i ówdzie krzyczą
za dużo zgiełku i zwad
u jednych niby dobrze
lecz jakoś tak nienaturalnie
widać maski na dworze
mówią pięknie ale teatralnie
obraz rzeczywistości
już dawno nie ten
za to wiele sztuczności
i złowrogi sen
nadzieję wzbudza ludzki gest
ten akt mi najbliższy
tam bowiem wrażliwość jest
za kotarą ciszy
choć scena ciągle się zmienia
to widzę na horyzoncie
wychodzącego z cienia
trzyma scenariusz
dla wszystkich dusz
© Artbook
