ograniczenia
zamknęły miłość
nigdy
jak dotąd
nie było tak wiele
samotności
w snach szukamy dotyku
bicia serca
kojarzymy
i otrzymujemy
łut szczęścia
tymczasem algorytm
zabrania kontaktu
na wypadek
zbliżenia
otwartych serc
wolność
w swoim domku
zbrzydła
tylko przyroda
wdzięczna
za postój
© Artbook
Wywołuje refleksję, adekwatny do chwili obecnej. Podoba mi się :-)
OdpowiedzUsuńPozdrowienia zostawiam 🌴
Dziękuje Daglezja 😊
UsuńCieszę się, że wzbudziałem tym wierszem refleksje na temat otaczającej nas rzeczywistości. Myślę, że każdy z nas odczuwa na sobie rózne skutki pandemii. Ale chyba samotność i brak drugiego człowiek obok nas może stanowić dla nas największe wyzwanie. Oby bliżej jak dalej końca tego szaleństwa...
Pozdrawiam, miło mi, że czytasz 😊
..wspaniały i ciekawy wiersz Artbook'u.. skłania do przemyśleń nad naszym istnieniem.. z pewnością samotność jest straszliwie przykra, rozdzierająca, zwłaszcza gdy chorujemy i jesteśmy zmuszeni do izolacji :(
OdpowiedzUsuńPiękne i prawdziwe słowa.
OdpowiedzUsuń